கவிதை

                                                              

                                           

                          ஊர்க்குருவிகள்

·         விதைக்கும் முன்னே

முளைக்கத்துடிக்கும் விதைகளுக்கு

வீரியம் அதிகம்தான்.

ஆனாலும்

சில முளைத்தும் பயனில்லை.

·         முட்டையிலிருந்து

பறவைகள் விடுபடுகிறபொழுதே

சில பறக்க எத்தனித்து

சிறகை ஒடித்துக்கொள்ளும்

சோகம் நிகழ்வதைக்

கவனிக்கத் தவறுகின்றன

ஆர்வ மிகுதியால்.

·         அரும்புகள் அழகுதான்,

கொடிகளின் நுனிகளில்

ஊஞ்சலாடும்வரை.

ஆனாலும்,

தலையில் சூடிக்கொள்ள

தயங்கும் மனம்.

பின் மலர்மாலையாவது

எப்படி?

·         மனம்

ஓடிவருகின்ற

ஆற்றுநீர் போல

அமைதிகொள்வதில்லை.

அது,

வானத்தில் வசீகரிக்கும்

வளைந்து கிடக்கும்

வானவில்லை

வளைக்க நினைக்கின்றன.

·         மண்ணுடனான

தொப்புள்கொடி உறவை

தனக்கு மட்டுமே

சொந்தம் எனக்கொண்டாடும்

சுயநலங்கள்

மண்ணுக்கு மேலே

மண்டிக்கிடக்கும்

மரங்களை

மனம் கொள்வதில்லை.

·         சூரியக் கிரணங்களைக்

கைகளால் மறைக்க

திறமை போதாமல்

அறிவை வளர்க்க

அவசரப்படும் உலகமே,

அப்பாவியாக

ஊர்க்கதைப்

பேசிப்பயனில்லையே !

·         வல்லூறுகளின் வலிமை

அதை ,வானத்தில்

பறக்க வைக்கின்றது.

ஊர்க்குருவிகள்

அண்ணாந்து

உயரே பார்க்காமல்

நரிகளென ஊளையிட்டு

ஊருறங்குகையில்

உள்ளங்கைகளைக்

கடிந்துகொள்கின்றன

உதவிக்கு வரவில்லையென்று.

·         அந்தியில்

வெளுத்த வானம்

ஒருபொழுதும்

வஞ்சித்ததில்லை

மக்கள் மனசு போல.

அது,

வானம்பாடிகளுக்கு

இறக்கைகளைக் கொடுத்தது

மேலே மேலே பறப்பதற்கு.

மனத்தைச் சுகமாக்கு

மேன்மேலும் உயர்வதற்கு.

வாழ்க்கை அழகியது.

அதை

அழுக்காக்காதே!